جنگل

جنگل به صورت انبوه و بیشتر در دامنه های شمالی و کو هپایه ای اطراف شهر مشاهده می شود. این جنگلها جزو جنگل های انبوه کشور است و شامل درختانی از نوع ارس، ممرز، راش، بلوط، لرک، آزاد، توسکا، شمشاد و زیتون می باشند. علاوه بر این انواع درختان دیگر به صورت پراکنده، در جنگل های شهرستان لنگرود و در ارتفاعات دیده می شوند که عبارتند از: افرا، نارون، شاه بلوط و چند نوع دیگر.(عفیفی ثابت، 1389، 36)

شهرستان لنگرود دارای 11,671 هکتار جنگل می باشد.برای جنگلهای این شهرستان در قالب سه سری به نامهای پانو، دهجان و خرما، در حوزه های آبخیز 25 و 26 طرح تهیه شده و از سال شروع طرح، فضای بسیار زیادی از جنگلهای مخروبه منطقه جنگلکاری. احیا گردیده است. طرح جنگلکاری پانو با مساحت 3945 هکتار به 30 محوطه کاری تقسیم شده و از سال 1367 بهره برداری از آن آغاز گردیده است. حدود 2666 هکتار آن عرصه قابل بهره برداری است و بقیه با مساحت 1279 هکتار به علت شیب زیاد و عمق خاک حفاظتی می باشد. اکثریت سطح جنگلهای این سری بین 300 تا 900 متر واقع شده و حداکثر ارتفاع آن از سطح دریا 1500 متر است.

طرح جنگلداری دهجان با مساحت 2512 هکتار به 54 قطعه تقسیم شده که ارتفاع بین 100 تا 1400 متر از سطح دریا قرار دارد. گونه های جنگلی آن شامل ممرز، توسکا، خرمندی و راش می باشد.

طرح جنگلداری خرما مساحتی برابر با 2626 هکتار دارد که 1509 هکتار قابل بهره برداری است. شیب متوسط جنگلها در این طرح حدود 45 تا 50 درصد است. وجود تعدادی یال و دره در این بخش شرایط اکولوژیکی متنوعی را به وجود آورده است. جنگلهای آن در ارتفاع 150 تا 1130 متری از سطح دریا قرار دارند. اکثریت درختها و تیپ غالب جنگل را گونه ممرز تشکیل داده اند ولی گونه های دیگری از قبیل انجیلی، لیلکی، خرمندی و لرک نیز در این قسمت وجود دارند.( معاونت و برنامه ریزی، 1390، 1796ـ 1795 ).

3 ـ 1 ـ 9 ـ  مراتع( چمنزار)

مرتع به صورت چمنزارهای دائمی و سرسبز وجود دارد و بیشتر در قسمتهای جلگه ای و هموار و در نواحی مرتفع کوهستانی دیده می شود( عفیفی ثابت،1389 ، 36).

شهرستان لنگرود در مجموع حدود 3676 هکتار مرتع دارد. این مراتع از نظر مرغوبیت به سه درجه 1، 2 و 3 تقسیم می شوند. مساحت هر یک از آنها بدین قرار است:

1ـ مراتع درجه 1 در حدود 650 هکتار، این مراتع از نظر علوفه دهی و خوش خوراکی بر دو درجه دیگر برتری دارد.

2ـ مراتع درجه2، که اکثریت مراتع شهرستان را شامل می شود 2826 هکتار.

3ـ مراتع درجه 3، که مساحت آنهانسبت به دو نوع دیگر چندان قابل توجه نمی باشد 200 هکتار است.

مراتع لنگرود شامل شیر چاک، سعید سرا، قاضی دشت و چهل دشت است. از دو راه اصلی می توان به مراتع مزبور دست یافت: یکی از مسیر لاهیجان و سیاهکل و دیگری از راه لنگرود و املش.

گونه های علفی که در مراتع این شهرستان رویش دارند عبارتند از: بروموس، نیستوکا، آستراگالوس و لولیوم( معاونت و برنامه ریزی، 1390، 1796 ).

3 ـ 1 ـ 10 ـ  محیط زیست

شهرستان لنگرود به علت داشتن مناطق جنگلی و جلگه ای دارای انواع جانوران و پرندگان متنوع است. در مناطق جنگلی آن به خصوص در ارتفاعات لات و لیل و تیکسر جانورانی از قبیل پلنگ، خرس قهوه ای و گربه جنگلی زیست می کنند و پرندگان مهاجر در فصول سرد به مناطق ساحلی و تالابی آن روی می آورند.

منطقه شکار ممنوع چاف، با وسعت 700 هکتار، یکی از مناطق حفاظت شده شهرستان لنگرود است که در سال 1380 منطقه شکار ممنوع اعلام گردید. این منطقه که تالابی و نیزار است محل زمستان گذر انواع پرندگان مهاجر و مرغابی سانان می باشد.

استخر طبیعی کیا کلایه، این آبگیر طبیعی با پوشش گیاهی نیزار در گذشته های نه چندان دور محل زمستان گذر پرندگان مهاجر بود، اما امروزه به دلیل گسترش شهر و واقع شدن آن در مرکز شهر، ارزش زیستگاهی خود را از دست داده، بخشی از آن به شالیزار تبدیل شده و بخشی نیز مورد ساخت و ساز قرار گرفته است که همچنان ادامه دارد.

3 ـ 1 ـ 11 ـ  رودخانه ها:

شبکه آبهای جاری در سطح شهرستان لنگرود جز حوضه های شرق گیلان است. ویژگی های آبدهی رودخانه های شهرستان لنگرود به شدت تحت تأثیر و ویژگی های اقلیمی و توپوگرافی منطقه است. به نحوی که طول رودخانه کوتاه بوده و وسعت حوضه آبریز آنها چندان وسیع نیست. بارندگی به نسبت متوسط سالانه کشور بسیار زیاد بوده ( بیش از 1000 میلی متر ) و بیشتر به فصل پاییز تعلق دارد، حداکثر دبی نیز در مهرماه اندازه گیری شده است که نشانگر رژیم بارانی رودخانه های آن است. از مهرماه تا اسفند ماه دبی با آهنگ ملایمی کاهش یافته و از اسفندماه مجدد افزایش می یابد و در فروردین ماه به اوج خود می رسد. منتهی حداکثر کمتر از دبی اوج مهرماه است( 4/14% ) که نشانگر تشدید ذوب برفهای ارتفاعات است. از این زمان دبی کاهش تدریجی یافته تا به حداقل خود در خرداد ماه ( 7/4% ) می رسد.

به طور کلی رودخانه ها مهمترین منبع تأمین کننده آب مورد نیاز کشاورزی محسوب می گردند که به عنوان عمده ترین بخش فعالیت اقتصادی و تأمین معاش ساکنین این شهرستان جایگاه بس مهم دارند، مهمترین رودهایی که در این محدوده جریان دارند عبارتند از: رودخانه شلمانرود، بارکیلی رود و لنگرود رودخان که از میان این سه رود تنها لنگرود رودخان از مرکز شهر عبور می کند( عفیفی ثابت،1389 ،43 ).

3 ـ 1 ـ 11 ـ 1 ـ رودخانه شلمانرود

این رودخانه مهمترین رودخانه دائمی شهرستان لنگرود می باشد. این رودخانه از دو شاخه بارلیکی رود و شلمانرود تشکیل شده است مساحت این حوضه آبریز در حدود 392 کیلومتر مربع اندازه گیری شده سرشاخه شلمانرود از کوههای هلودشت، خرکال، تانیش کوه با ارتفاع حدود 244 متر سرچشمه گرفته رژیم این رودخانه برفی و بارانی بوده و دارای دو دبی پیک ( زمان پر آبی ) در بهار و پاییز است. متوسط سالانه حجم آب جاری در آن 248 میلیون متر مکعب است .این رودخانه دارای دو ایستگاه هیدرومتری بوده که در جدول پایین مشخصات آن آورده شده است