• قدرت پیش بینی ندارد و درباره موفقیت آینده بحث نمیکند.
• روی ورودی ها و نه فرایندها و خروجی ها برای مشخص کردن هزینه ها متمرکز است.

• تصمیمات مدیریت بر اطلاعات حسابداری بنا می شوند(زنجیره دار و همکاران، ۱۳۸۹)

در جدول زیر معیارهایی که برای سنجش عملکرد سیستم نوین و سنتی کاربرد دارند تشریح گردیده است:(زنجیر دار و همکاران، ۱۳۸۹)
جدول۲- ۱: مقایسه معیارهای نوین و سنتی عملکرد

۲-۱۱ انواع مدلهای ارزیابی عملکرد
۱)مدل دمینگ[۱۹]: این مدل قدیمی است و بر مضامین کیفیت تأکید زیادی دارد. با توجه به دیدگاه مورد استفاده در آن، توجه اندک به نگرش فرایندی و عدم توجه به استراتژیها، مدل مناسبی جهت استفاده در پروژه به نظر نمیرسد. علاوه بر این، تحقیقات صورت گرفته نشان میدهد که هیچ کشوری این مدل را به صورت کامل نپذیرفتهاند. (امانی، ۱۳۹۱)
۲)مدل مالکوم بالدریج[۲۰]: این مدل از جهات زیادی شبیه به مدل EFQM میباشد. ولی با توجه به پذیرش بیشتر مدل EFQM در ایران و جایزه ملی بهره وری و تعالی سازمانی با اتکاء بر آن، مدل مالکوم بالدریج در مقایسه با مدل EFQM کنار گذاشته شده است. (امانی، ۱۳۹۱)
۳)مدل[۲۱]PIPE: این مدل کاملاً فرایند محور است. واگر چه فرایندها در راستای رسیدن به اهداف استراتژیک دسته بندی میکند ولی هدف نهایی سازمان از انتخاب مدلی استراتژی محور و درک روابط علت و معلولی بین اهداف استراتژیک را برآوره نمیسازد. لذا با توجه به نوع کاربردی که از سیستم انتظار میرود، مدلPIPE کنار گذاشته میشود. (امانی، ۱۳۹۱)
۴)مدل [۲۲]EFQM: این مدل از بیشترین استقبال در بین کشورها برخوردار است. بسیاری از کشورها آن را به همین صورت پذیرفته اند و تعدادی نیز با ایجاد اندکی تغییر آن را به عنوان مدل تعالی سازمان در کشور بکار میگیرند.
۵)مدل PMM[23]: یک مدلی که میتواند برای ارزیابی و مدیریت عملکرد استفاده شود، مدل مدیریت عملکرد میباشد. PMM شاخص های عملکردی اقتصادی و مالی هستند که در تمامی سطوح سازمان قابل کاربرد می باشند. شاخص های بالا برای بدست آوردن آنالیز کامل عملکرد کلی تجارت و کسب و کار اندازه گیری و ارزیابی میشوند. (امانی، ۱۳۹۱)
۶)مدل BSC: کارت امتیازی متوازن، سیستم مدیریت استراتژیک بر مبنای اندازه گیری کلیدی عملکرد در تمامی ابعاد و زمینه های یک موسسه میباشد. مشتری، مالی، فرایند داخلی، رشد و یادگیری. طبق نظرات مالیا و سلکو(۲۰۰۳) PMM با ایجاد روابط علی و معلولی معتبر میان شاخصها برای سازمانها بسیار مهم تلقی میشوند چون آنها با اهداف سازمانی یکپارچه می‏شوند. یعنی PMM و یا BSC در روابط علت و معلولی و جستجوی یکپارچگی اندازه گیری مالی و استراتژیکی هستند که کاربردها و اقدامات غیر مالی و مالی را تحت تأثیر قرار می‎دهند.
۷)مدل مینگ و تاتل(۱۹۸۹): در این مدل، عملکرد یک سازمان ناشی از روابط پیچیده بین هفت شاخص عملکرد به شرح زیر است: (امانی، ۱۳۹۱)
۱-اثر بخشی، عبارت است از “انجام کارهای درست، در زمان مناسب و با کیفیت مناسب”. در عمل اثربخشی با نسبت خروجی های واقعی بر خروجی های مورد انتظار معرفی میشود.
۲-کارایی، که معنای ساده آن “انجام درست کارها” است و با نسبت مصرف مورد انتظار منابع بر مصرف واقعی تعریف می‎شود.
۳-کیفیت که مفهومی گسترده دارد و برای ملموس کردن مفهوم کیفیت، آن را از شش جنبه مختلف بررسی و اندازه گیری میکنند.
۴-بهره وری، که با نسبت سنتی نسبت خروجی به ورودی معرفی شده است.
۵-کیفیت زندگی کاری، که بهبود آن کمک زیادی به عملکرد سازمان میکند.
۶-نوآوری، که یکی از اجزای کلیدی برای بهبود عملکرد است.
۷-سودآوری، که هدف نهایی هر سازمان است.
اگر چه نسبت به زمان ارائه این مدل، تغیرات بسیار زیادی در صنعت رخ داده است، اما این هفت شاخص از اهمیت بالایی در عملکرد سازمان برخوردارند، با وجود این مدل دارای یکسری محدودیت های اساسی است. به عنوان مثال، در این مدل به انعطاف پذیری، که یکی ازضروریات بازارهای دهه اخیر است، توجهی نمی‏شود. همچنین محدودیت دیگر مدل بیتوجهی به مشتریان سازمان است. (امانی، ۱۳۹۱)
۸)ماتریس عملکرد(۱۹۸۹): کیگان در سال ۱۹۸۹ ماتریس عملکرد را معرفی کرد. نقطه قوت این مدل ان است که جنبه­ های مختلف عملکرد سازمانی شامل جنبه­ های مالی وغیر مالی و جنبه­ های داخلی و خارجی را به صورت یکپارچه مورد توجه قرار میدهد. اما این مدل به خوبی به صورت شفاف و اشکار روابط بین جنبه­ های مختلف عملکرد سازمانی را نشان نمی‎دهد. (امانی، ۱۳۹۱)