مجموعه ای از فرآیندها که ناظر بر خلق، اشاعه و بهره گیری از دانش است.

ادامه جدول ۱- ۲ : تعاریف مختلف مدیریت دانش

محققین

سال

تعریف مدیریت دانش(گردآوری توسط محقق)

Sabherwal

۲۰۰۵

مجموعه اقدامات مورد نیاز برای دستیابی به منابع دانش مورد نیاز می باشد.

Sousa& Hendriks

۲۰۰۶

مدیریت دانش سیاست ها، استراتژی ها و تکنیک ها را به منظور اثبات کارایی سازمان با بهینه سازی شرایط مورد نیاز برای بهبود کارایی، ابداع و مشارکت بین کارمندان بررسی می کند.

Jolly& Therih

۲۰۰۷

مدیریت دانش بدین تفکر وابسته است که کارکنان، دانشی را پردازش کنند که بتواند منجر به عملکرد عالی سازمان گردد.

Fernandez

۲۰۰۸

مدیریت دانش به شناسایی و بکارگیری دانش جمعی در یک سازمان اشاره می کند تا به رقابت در سازمان کمک کند.

King

۲۰۰۹

مدیریت دانش شامل برنامه ریزی، سازماندهی، انگیزش و کنترل افراد، فرآیندها و سیستم ها در سازمان است در جهت اطمینان از اینکه دارایی های دانشی افزایش یابند و به طور مؤثر به کار گرفته شوند.

Liao & Wu

۲۰۱۰

دانش به عنوان یک منبع اصلی مزیت رقابتی در شرکت ها به کار گرفته می شود. بنابراین، توانایی مدیریت دانش به فرآیندهای مدیریت دانش در یک سازمانی که دانش را در شرکت توسعه می دهد و استفاده می کند اشاره دارد.

Carlos et al

۲۰۱۱

فرایند خلق، جمع آوری، سازماندهی، اشاعه و کاربرد دانش در سازمان یا هنر خلق ارزش از دارایی های نامشهود سازمان.

Keran

۲۰۱۳

فرآیندی که اطلاعات و دارایی های ذهنی را به ارزش های ماندگار تبدیل می کند.

۳-۲ تاریخچه مدیریت دانش
مدیریت دانش از اواخر دهه ۱۹۷۰ مطرح گردید. در اواسط دهه ۱۹۸۰ و با آشکار شدن جایگاه دانش و تأثیر آن بر قدرت رقابت در بازارهای اقتصادی، اهمیت آن مضاعف شد. در این دهه نظام مبتنی بر هوش مصنوعی و نظام های هوشمند برای مدیریت دانش به کار گرفته می شد و مفاهیمی چون « فراهم آوری دانش»، «مهندسی دانش^[۴۹]»، «نظام های دانش محور^[۵۰]» و مانند آن رواج یافت. در اواخر دهه ۱۹۸۰ سیر صعودی انتشار مقالات مربوط به مدیریت دانش در مجلات حوزه های مدیریت، تجارت، علوم کتابداری و اطلاع رسانی را می توان مشاهده کرد. در همین دوران کتاب های مربوط به این حوزه منتشر شدند. در آغاز دهه ۱۹۹۰ فعالیت گسترده سازمان های آمریکایی، اروپایی و ژاپنی در حوزه مدیریت دانش به نحو چشمگیری افزایش یافت. ظهور وب جهانی در اواسط دهه ۱۹۹۰، تحرک تازه ای به حوزه مدیریت دانش بخشید. شبکه بین المللی مدیریت دانش^[۵۱] در اروپا و مجمع مدیریت دانش ایالت متحده آمریکا^[۵۲] فعالیت های خود را در شبکه اینترنت گسترش دادند. در سال ۱۹۹۵ اتحادیه اروپا طی برنامه ای به نام «اسپریت^[۵۳]» بودجه قابل ملاحظه ای را برای اجرای طرح های مدیریت دانش اختصاص داد.
به تدریج شرکت های بزرگی مانند «ارنست و یانگ^[۵۴]»، « بوز آلن^[۵۵]» و « همیلتون^[۵۶]» و ده ها شرکت دیگر به شکل تجاری وارد عرصه مدیریت دانش شدند. اکنون مدیریت دانش در سال های آغازین قرن ۲۱ برای بسیاری از کشورهای پیشرفته به عنوان نماد رقابت و عامل دستیابی به قدرت و توسعه است. شرکت های بزرگ اروپایی از سال ۲۰۰۰ به بعد حدود ۵۵ درصد درآمد خود را به مدیریت دانش اختصاص داده اند(حسن زاده، ۱۳۸۶).
جدول ۲-۲: گاه شمار مدیریت دانش (حسن زاده ،۱۳۸۶)