۹۸/۰

۲/۰

۰۴/۰^e

۴۲/۰^b

۰۰۴/۰

۹۷/۰

۱/۰

۰۰۵/۰^f

۵۹/۰^a

۰۰۱/۰

۵۸/۰

اعدادی که در هر ستون با حروف انگلیسی متفاوت نشان داده شده اند، براساس آزمون دانکن به طور معنادار با یکدیگر متفاوت اندp<0/05)).
همانطور که در شکل فوق مشاهده می کنید امولسیون های حاوی غلظت ۵/۰ % وزنی از صمغ گونه اصفهان (AG) و همچنین جزء نامحلول حاصل از گونه اصفهان (AGB) دارای بیشترین گرانروی کمپلکس در فرکانس های بالا و پایین می باشد. از طرفی تانژانت افت این نمونه ها در آزمون روبش فرکانس در مقابل فرکانس نشان می دهد که امولسیون های حاوی غلظت ۵/۰ % وزنی جزء محلول حاصل از گونه اصفهان (AGT) دارای بیشترین تانژانت افت در فرکانس های بالا و پایین هستند در حالی که امولسیون های حاوی جزء نامحلول حاصل از گونه اصفهان (AGB) و صمغ گونه شاهرود دارای کمترین تانژانت افت در فرکانس های پایین هستند و با افزایش فرکانس مقادیر تانژانت افت آنها افزایش می یابد اما برای امولسیون های حاوی حاوی غلظت ۵/۰ % وزنی از صمغ گونه اصفهان (AG) در تمام فرکانس های اعمال شده رفتار ثابتی مشاهده شد.

شکل۴-۱۷- تغییرات تانژانت افت تابع فرکانس برای امولسیون های حاوی غلظت ۵/۰ % وزنی از صمغ گونه اصفهان (AG) (●) ، جزء محلول حاصل از گونه اصفهان (AGT) (■)، جزء نامحلول حاصل از گونه اصفهان (AGB)(▲) و صمغ گونه شاهرود (AF) (♦) در کرنش ثابت ۱ % و دمای ۲۵ درجه سانتی گراد
۴-۲- بررسی سازوکار پایدارسازی امولسیون های روغن در آب توسط صمغ کتیرا (گونه آستراگالوس گوسیپینوس) و سدیم کازئینات
۴-۲-۱- اثر نسبت پروتئین به پلی ساکارید بر پایداری امولسیون ها طی زمان ( آزمون خامه ای شدن)
شکل ۴-۱۸- تاثیر نسبت سدیم کازئینات به صمغ کتیرا گونه اصفهان (آستراگالوس گوسیپینوس) (۱/۱، ۱/۲، ۱/۳، ۱/۵ و ۱/۹) در غلظت کل بیو پلیمر ثابت ۹/۰ % وزنی براندیس پایداری (ESI) امولسیون های روغن در آب (۱۰ % وزنی/وزنی) طی ۳۵ روز در دمای ۲۵ درجه سانتی گرا
۴-۲-۲- اثر pH بر پایداری امولسیون ها طی زمان ( آزمون خامه ای شدن)
شکل ۴-۱۹- تاثیر pH براندیس پایداری (ESI) امولسیون های روغن در آب (۱۰ % وزنی/وزنی) حاوی نسبت سدیم کازئینات به صمغ کتیرا گونه اصفهان (آستراگالوس گوسیپینوس) ۱/۱ در غلظت کل بیو پلیمر ثابت ۹/۰ % وزنی طی ۳۵ روز در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد
۴-۲-۳- اثر متغیرها بر کشش سطحی و بین سطحی
شکل ۴-۲۰- تاثیر افزودن غلظت ۴۵/۰ % وزنی جزء محلول گونه اصفهان (AGT)، جزء نا محلول گونه اصفهان (AGB)، کل صمغ گونه اصفهان (AG)، گونه شاهرود (AF) - سدیم کازئینات به تنهایی (غلظت ۴۵/۰ % وزنی) سدیم کازئینات + صمغ گونه اصفهان بر کاهش کشش سطحی ( نسبت ۱ به ۱ ، غلظت کل بیوپلیمر ۹/۰ % وزنی/وزنی (۲۵ درجه سانتی گراد)
شکل ۴-۲۱- تاثیر افزودن غلظت ۴۵/۰ % وزنی جزء محلول گونه اصفهان (AGT)، جزء نا محلول گونه اصفهان (AGB)، کل صمغ گونه اصفهان (AG)، گونه شاهرود (AF) - سدیم کازئینات به تنهایی (غلظت ۴۵/۰ % وزنی) سدیم کازئینات + صمغ گونه اصفهان بر کاهش کشش بین سطحی ( نسبت ۱ به ۱ ، غلظت کل بیوپلیمر ۹/۰ % وزنی/وزنی (۲۵ درجه سانتی گراد)
جدول۴-۷- مقادیر حاصل از اندازه گیری کشش سطحی و بین سطحی غلظت ۵/۰ % وزنی/وزنی ۲۵ درجه سانتی گراد

کشش بین سطحی (m N/m)

کشش سطحی (m N/m)

۷۱/۹^d

۹۲/۵۹^b

جزء محلول گونه اصفهان (AGT)

۲۵/۱۰^b

۸/۵۶^d

جزء نا محلول گونه اصفهان (AGB)