باد

بادهای غالب در سطح شهرستان لنگرود به سه دسته تقسیم می شوند که شامل باد های غربی، شمالی غربی و شمال شرقی می باشند.

جهت وزش باد در فصل های بهار و تابستان از سمت شمال و شمال شرقی و از غرب به شرق می باشد. در فصل پاییز و زمستان جبهه های غرب و جنوب غربی موجب بارندگی می گردد. عامل اصلی ریزش باران در این منطقه بادهای خشک شمال شرقی است که در هنگام عبور از دریا رطوبت را جذب و در برخورد با ارتفاعات به صورت باران آن را از دست می دهد، حداکثر سرعت باد 16 گره و حداقل آن 2 گره می باشد بر اساس اطلاعات ایستگاه هواشناسی لاهیجان جهت وزش باد در شش ماه اول سال غرب و جنوب شرقی و در شش ماه دوم سال جنوب شرقی و شمال شرقی می باشد.

باد یکی دیگر از عوامل اقلیمی است که روی فعالیت های کشاورزی و زندگی گیاهی تأثیر می گذارد. باد قبل از هر چیز با قابلیتی که از لحاظ افزایش قدرت تبخیر دارد، تغییراتی را در حجم آب موجود در محیط ایجاد کرده و موجب نقصان و کاهش آن می شود.شدت بخشیدن بر عمل تبخیر از تأثیرات مستقیم و مهم باد بر زندگی گیاهی است چرا که موجبات خشک شدن شرایط اقلیمی را فراهم می آورد ولی در کنار این اثر مستقیم بعضی تأثیرات غیر مستقیم را نیز دارا می باشد که اکثراً موجب از بین رفتن بعضی از گیاهان می شود( بدری فر، 1381، 65 ).

3 ـ 1ـ 4 ـ 5 ـ تعداد روزهای یخبندان

یخبندان روزی است که دمای آن حتی برای یک لحظه به صفر یا زیر آن نزول کند این پدیده از نظر اقلیمی نقش مهمی در بالا رفتن دما و ذوب برف و بروز سیلابها ایفا می کند. تعداد روزهای یخبندان در سال بطور متوسط برای ایستگاه لاهیجان در سال 93، ( 8) روز در بهمن ماه بوده است. بطور کلی می توان گفت که طول مدت یخبندان زیاد نبوده و اندک بودن تعداد روز های یخبندان باعث کاهش سختی زمستان می گردد.

3 ـ 1 ـ 5 ـ توپوگرافی

از نظر ناهمواری و شکل گیری مورفولوژی آن، این شهرستان را باید به دو بخش جلگه ای و کوهستانی تقسیم کرد: بخش کوهستانی در واقع مشتمل بر شرق دیوشل و کومله می باشد که از حدود صفر شروع می شود و تا غرب دهستان اطاقور و لات و لیل به ارتفاعات حدود 1590 متر می رسد، سرچشمه ابتدایی تنها رودخانه بزرگ شهرستان یعنی شلمانرود در این ارتفاعات قرار دارد.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 2 ـ ناحیه جلگه ای

در حد فاصل دریا و کوهپایه های لیلا کوه و کومله که عرض آن کمتر از 15 کیلومتر است، اراضی جلگه ای قرار گرفته است. این اراضی دارای شیب کمتر از 5 درصد و تا ارتفاع 100 متر امتداد می یابد. در این محدوده که شهر لنگرود و کومله و شلمان و همچنین بسیاری از روستاها در آن واقع است، در حدود 9/81 درصد از کل اراضی شهرستان را به خود اختصاص می دهد. بیشترین فعالیت اقتصادی به خصوص کشتزارهای برنج، توتستان در این بخش قرار دارند.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 3 ـ  نواحی کوهپایه ای

اراضی کوهپایه ای لنگرود که حدود 16 درصد از مساحت شهرستان را اشغال کرده است دارای شیبی بین 5 تا 30 درصد است و بین جلگه و کوهستان قرار دارد. ارتفاع این اراضی از 100 تا 500 متر متغیر می باشد. بیشتر زمین های این محدوده که در دامنه های عطا کوه قرار دارد و روستاهای دهستان دیوشل در آن استقرار دارند اکثر زیر پوشش باغات چای و در امتداد به سمت کومله تبدیل به باغات مرکبات می شود.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 4 ـ  نواحی کوهستانی

اراضی کوهستانی در بخش جنوبی و بعد از حوزه کوهپایه ای و از ارتفاع 500 متر آغاز می شود. این محدوده 1/2 درصد از مساحت شهرستان را به خود اختصاص داده و اراضی دهستان لات و لیل و اطاقور و بخشی از آبادی های دهستان مریدان در آن واقع شده است. مرتفع ترین کوه آن سی سرا کول با ارتفاع 1645 متر در این قسمت قرار داشته و اراضی آن به خصوص در قسمتهای بخش های جنوبی اطاقور و لات ولیل به صورت جنگل هلی تنگ دیده می شود( منصوری، 1388، 25ـ 24 ).

شهر لنگرود و دهستانهای چاف و گل سفید در زیر خط صفر ارتفاعی قرار گرفته اند و در قسمت شرق توسط نوار باند های ساحلی از دریای خزر جدا می شوند. در پشت این باندهای ساحلی با توجه به مورفولوژی عقب نشینی دریای خزر تالاب و استخرهای قدیمی ایجاد شده است که آثار آن از چاف و دریاسر به خوبی مشخص می باشد. این نوار پشت باند ساحلی توسط انسان دستکاری گردید، و از ارتفاع آن کاسته شده است، بدین سبب آب دریا با نوسان بالای خود در نقاطی که مستعد بوده گذشته و منطقه را متحمل خساراتی نموده است. بیشترین خسارات مربوط به نوسان و پیشروی آب متوجه دهستان چاف شده است. چنانچه اقدامات جدی در جهت تثبیت ماسه ها و جلوگیری از برداشت غیر اصولی آنها و نیز ساحل سازی های غیر فنی مبذول نشود مزارع کشاورزی و مناطق مسکونی در معرض خطرهای عظیم قرار خواهد گرفت.( معاونت برنامه ریزی،1390، 1793 ). دهستان چاف و گل سفید از نظر توپوگرافی در شرایط ساحلی و جلگه ای قرار دارد. دهستان دیوشل از نظر توپوگرافی در شرایط جلگه ای و پایکوهی قرار دارد. این دهستان راهی به دریا ندارد. ارتفاع قسمت های جنوبی و جنوب غربی دهستان حداکثر به 200 متر می رسد. دهستان  دریاسر از نظر توپوگرافی در شرایط دشتی و جلگه ای است( جزء در گوشه شمال غربی) که با ارتفاعی حدود 80 متر به دیوشل اتصال یافته است. دهستان مریدان در شرایط جلگه ای و کوهپایه ای قرار دارد، قسمت جنوب غربی و شرقی دهستان با توجه به رسوبهای آبرفتی شلمانرود و حوضه فرعی آن در شرایط دشتی است و قسمت شمال غربی دهستان دارای شرایط کوهپایه ای است که ارتفاع آن از 400 متر تجاوز می کند. دهستان لات و لیل از نظر توپوگرافی در شرایط کوهپایه ای و کوهستانی قرار دارد، حداکثر ارتفاع این دهستان در قسمت های جنوبی به حدود 1590 متر می رسد و دهستان اطاقور نیز از لحاظ توپوگرافی در شرایط کوهپایه ای و کوهستانی قرار گرفته است.( همان منبع، 1853،1833 ) .