۵-۱ تفسیر نتایج:
*در هر دو گروه تمرین جودو و تمرین دایره ای AGRPپلاسماافزایش معنی داری داشت( P<0/01) و این افزایش در گروه تمرین دایره ای نسبت به تمرین جودو بیشتر بود.
* در هر دو گروه تمرین جودو و تمرین دایره ای درصد چربی نمونه ها کاهش معنی داری داشت(P<0/05) و این کاهش در گروه تمرین دایره ای نسبت به تمرین جودو بیشتر بود
* در هر دو گروه تمرین جودو و تمرین دایره ایBMI کاهش غیر معناداری داشت ولی این تغییرات با وجود کاهش بیشتر در گروه تمرین دایره ای معنی دار نبود
* مقادیر توان هوازی،توان بی هوازی بیشینه و توان بی هوازی متوسط، پس از هشت هفته تمرین دایره ای نسبت به تمرین جودو افزایش معناداری را نشان می داد همچنین شاخص خستگی پس از هشت هفته تمرین دایره ای نسبت به تمرین جودو کاهش معناداری را نشان می داد که تمام این موارد نشان دهنده برتری پروتکل تمرین دایره ای در مقایسه با تمرینات معمولی جودو می باشد.
در این تحقیق سازگاری AGRP را نسبت به ۸هفته تمرین جودو و تمرین دایره ای مبتنی بر فنون جودو بررسی کرده ایم. بیشتر تحقیقات انجام شده در این زمینه، پاسخ پپتایید مذکور را نسبت به تمرینات تک وهله ای و کوتاه مدت مورد بررسی قرار داده اند و فقط چند تحقیق محدود در زمینه سازگاری پپتایید ذکر شده نسبت به دوره های تمرینی طولانی مدت وجود دارد.
۵-۲ : تفسیر نتایج بر اساس تغییرات AGRPپلاسما :
تحقیقات بسیار کمی در مورد اثر تمرینات ورزشی طولانی مدت بر AGRP انجام شده است. ریجک و همکاران (۲۰۰۵) ، بیان mRNA AGRP را بر اثر یک دوره تمرینی در موشها ،هم در گروه موش های بی تحرک دارای محدودیت غذایی و هم موش های تمرین کرده با محدودیت غذایی نشان دادند. همچنین لوین و همکاران در سال ۲۰۰۴ نشان دادند که ۶ هفته تمرین داخل چرخ هر چند باعث کاهش معنی داری در وزن بدن موش ها می شود ولی تمرین اثر معنی داری بر تظاهر ARC AGRP mRNA نداشت. در تنها تحقیق بر روی انسان در این زمینه قنبری و همکاران افزایش AGRP را پس از یک جلسه تمرین دایره ای نشان دادند. در تحقیق حاضر افزایش AGRP پلاسمایی در گروه تجربی۱ بر اثر ۸ هفته تمرین جودو و تمرین دایره ای مبتنی بر فنون جودو نشان داده شد .
۵-۳ : تفسیر نتایج بر اساس تغییرات BMI :
با توجه به عدم تغییر وزن در گروه تجربی۱ و گروه تجربی۲ و افزایش AGRP پلاسمایی در تجربی۱ می توان چنین بیان داشت که BMI به تنهایی نمی تواند عامل تعیین کننده ای برای افزایش AGRP پلاسمایی باشد و یا مکانیزمهای شناخته نشده دیگری می تواند در این موضوع موثر باشد.

۵-۴ تفسیر نتایج براساس درصد چربی :
در هر دو گروه تمرین جودو و تمرین دایره ای درصد چربی نمونه ها کاهش معنی داری داشت(P<0/05) و این کاهش در گروه تمرین دایره ای نسبت به تمرین جودو بیشتر بود
با توجه به کاهش معنی دار درصد چربی بدن آزمودنیهای گروه تجربی۱ و عدم کاهش در گروه تجربی۲ می توان چنین بیان داشت: همان طوری که می دانیم توده چربی از منابع اصلی و مهم تولید لپتین می باشد (۵۹) لذا با توجه به اینکه معمولاً لپتین و AGRP رفتار معکوسی دارند، افزایش AGRP پس از تمرین را می توان به کاهش درصد چربی بدن آزمودنیها (و در نتیجه کاهش لپتین) نسبت داد (۶۰).
۵-۵ نتیجه گیری:
با نگاهی دقیقتر به تحقیقات انجام شده مشخص می شود که در این تحقیقات آزمودنیهایی که برای انجام تحقیق از آنها استفاده شده از آزمودنی های غیر ورزشکار بوده است، همچنین در بیشتر پروتکلهای تمرینی، مدت تمرین کوتاه و اکثرا تک وهله ای بوده اند و پاسخ AGRP نسبت به تمرین مورد توجه بوده است و تحقیقات بسیار اندکی تاثیر دوره ای تمرینی طولانی مدت را برای بررسی سازگاری پپتایید مذکور نسبت به تمرینات ورزشی مورد بررسی قرار داده اند، همچنین در پروتکلهای طولانی مدت ، شدت تمرینات اتخاذ شده در حد متوسط بوده است در حالیکه در تحقیق حاضر علاوه بر انتخاب آزمودنی های تمرین کرده، شدت تمرین در حد بالایی انتخاب شد (۷۵-۹۵%HRmax در گروه تجربی۱).از دیگر تفاوتهای تحقیق حاضر با دیگر تحقیقات انجام شده می توان به این مطلب اشاره کرد که تحقیقات انجام شده هر یک به طور جداگانه ای به مسئله پرداخته است و در هیچ تحقیقی آزمایشات در یک دوره طولانی ، بر روی ورزشکاران تمرین کرده نپرداخته است.
با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر به عنوان یک نتیجه کاربردی می توان چنین پیشنهاد کرد که با بهره گرفتن از پروتکل تمرینی ارائه شده در این تحقیق برای گروه تمرینی که به تحریک تولید و ترشح AGRP می انجامد،ورزشکاران و مربیان رشته ورزشی جودو می توانند افزایش سطح آمادگی جسمانی و مهارتی در اجرای فنون و کنترل وزن (کاهش) بهتری را نسبت به روش های تمرینی سنتی تجربه کنند و همچنین از مزایای کاهش بیشتر در صد چربی بدن ورزشکاران (افزایش توان ورزشکار) بهره مند شوند.
همچنین به مربیان و ورزشکاران رشته های دیگر ورزشی که دارای زمان مسابقه ای نزدیک به جودو بوده و کنترل وزن برای آن رشته امری ضروری است نظیر کشتی، کاراته ،تکواندو … پیشنهاد می شود با بهره گرفتن از این پروتکل تمرینی با جایگزینی فنون مورد استفاده در تمرینات دایره ای و تطبیق زمان های تمرینی با زمان های مسابقه ای، از مزایای این پروتکل تمرینی بهره مند شوند.
۵-۶ پیشنهادات برای تحقیقات آینده:

1. 1. اثر تمرینات مختلف از جمله تمرینات جودو و دایره ای در نوبتهای صبح و بعد از ظهربه طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد.

1. 1. با توجه امکان آسیب حین تمرینات جودو، اثر پروتکلهای مجزای تمرین شدید جودو و تمرینات دایره ای مبتنی بر فنون جودو، هر یک به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد.

1. 1. اثر پروتکل ارائه شده بر هورمونهای مرتبط با AGRP نظیر لپتین وگرلین و دیگر هورمونهای کاتابولیک ( مثل …,CART,POMC ) مورد بررسی قرار گیرد.

پیوست­ها
پیوست ۱
به نام خدا
رضایت­نامه شرکت و همکاری در طرح پژوهشی تاریخ: …………………….
کد: ……………………..
عنوان طرح پژوهشی: تاثیر هشت هفته تمرینات دایره ای بر مقادیرAGRP مردان جودوکار تمرین کرده
مجری طرح: حمیدرضا زاهدی استاد راهنما: دکتر مهرداد فتحی
آدرس: ………………………………………………………………………………………………………………………………………….
شماره تلفن: ………………………………………… همراه: ………………………………………………
بدین وسیله اعلام می­دارد آقای حمیدرضا زاهدی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فیزیولوژی ورزش اطلاعات لازم را