حد اقل کردن هزینه سفر برای مسافران و در این حال حد اکثر کردن پوشش شبکه

ایجاد مدل ریاضی و حل آن با بهره گرفتن از روش های فرا ابتکاری

A Modeling Framework for Bus Rapid Transit Operations Evaluation and Service Planning.

Khaled F, Abdelghany. Hani S, Mahmassani. Ahmed F,.

۲۰۰۸

متوسط زمان سفر برای اتوبوس ها و خودرو های شخصی، زمان انتظار، فاصله پیاده روی مسافران، تعداد مسافران استفاده کننده، زمان توقف اتوبوس ها.

مدل شبیه سازی داینامیک

Scheduling Combination and Headway Optimization of Bus Rapid Transit.

Sun, Chuanjiao. Zhou, Wei. Wang, Yuanqing

۲۰۰۸

زمان انتظار مسافران در ایستگاه ، زمان انتظار مسافران در درون اتوبوس می باشد هزینه های عملیاتی اتوبوس به ازای هر دقیقه می باشد

یک مدل ریاضی طراحی شده و سپس ان را به وسیله یک الگوریتم ژنتیک حل نموده اند.

Bus Rapid Transit Scheduling Optimal Model Based on Genetic Algorithm.

Shi, LIANG. Zhaocheng, HE. Zhiren, SHA

۲۰۱۱

زمان سفر برای مسافران شامل دو بخش زمان انتظار و زمان سفر، هزینه عملیاتی برای اتوبوس ها

برای پیدا کردن جواب از یک مدل ریاضی استفاده شده و برای حل آن نیز از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است.

Parallel Bus Rapid Transit (BRT) Operation Management System Based on ACP Approach

Gang Xiong, Xisong Dong, Dong Fan, Fenghua Zhu

۲۰۱۲

زمان سفر و یه موقع بودن اتوبوس ها

مدل شبیه سازی میکروسکپی

Scheduling Optimization of Inter-city Bus Rapid Transit Based on MMCN∞ queuing model

– Xiao, Yong, Tian. Hui, Yuan, Jiang. Jin, Zha.

۲۰۱۲

این مقاله صرفاً به ارائه روش پرداخته است.

مدل ریاضی

۲-۴-۲-۱- جمع بندی شکاف تحقیقاتی در موضوع جدول زمان بندی و سرفاصله زمانی بین اتوبوس ها:اکثر مطالعات این بخش به ایجاد مدل هایی جهت ارائه یک راه حل ایستا پرداخته اند، در حالی که پارامتر های تاثیر گذار در این مساله مثل تابع توزیع آماری تقاضا، شرایط ترافیکی مسیر و … به شدت پویا بوده و باعث پویا شدن ماهیت مساله می­شوند. لذا توجه به ایجاد یک مدل جهت ارائه راه حل پویا ضروری به نظر می­رسد، امری که در برخی مطالعات با موضوع سیستم های اولویت دهی در تقاطع ها مورد بررسی قرار گرفته است.
در اغلب مطالعات انجام شده شاخص هایی مانند زمان انتظار، تعداد مسافران جا به جا شده، … مورد توجه قرار گرفته و به شاخص هایی که نشان دهنده قابلیت اطمینان مثل پراکندگی در توزیع آماری سرفاصله زمانی بین اتوبوس ها و فرکانس ورود اتوبوس ها به ایستگاه های مختلف توجه نشده است.
در بخش فرضیات اولیه مدل ها هیچ سقفی برای حد اکثر تعداد مسافرانی که می­توانند در یک اتوبوس سوار شوند در نظر گرفته نشده است، در حالی که ظرفیت خالی اتوبوس ها در ایستگاه های ابتدایی، میانی و پایانی متفاوت می­باشد، با وجود فرکانس بالای ورود اتوبوس به ایستگاه های شلوغ مسیر به دلیل عدم وجود ظرفیت خالی در اتوبوس ها صف های طولانی در این ایستگاه ها ایجاد می­ شود.
۲-۴-۳- استفاده از سرویس های سریع السیر:سه نوع ساختار برای مسیر های سامانه اتوبوسهای تندرو وجود داردکه هرکدام دارای ویژگی، مزیت ها و معایب خاص خود هستند.این سه نوع عبارتند از: [۴]
خطوط تک مسیر:این خطوط شامل یک مسیر می باشند که تمام اتوبوس ها در تمام ایستگاه ها توقف می­ کنند. این ساده ترین نوع سرویس دهی سامانه اتوبوس های تندرو می­باشد و از مزیت های آن می توان به اجرای ساده فهم راحت مسیر برای مسافران اشاره کرد. این نوع ساختار برای مسیر هایی که در تمام طول آن ها مرکزی برای جذب مسافر وجود دارند مناسب است.
مسیر های شامل سرویس توقف محدود یا سرویس سریع السیر:این نوع ساختار مسیر تنوع بیشتری از انواع حمل و نقل ازجمله حالت ساده سامانه اتوبوس های تندرو را شامل می­ شود. این نوع سرویس برای مسافرانی که بین ابتدا و انتهای خط یا ایستگاه های پر رفت آمد سفر می­ کنند یک مزیت به حساب می آید. از طرفی در این نوع سرویس به دلیل وجود تنوع بیشتر در انواع گزینه های موجود در هر ایستگاه ممکن است باعث گیج شدن مسافران شود.
خطوط یک پارچه شده یا شبکه ای:ساختار مسیر های شبکه ای پیچیده ترین و جامع ترین نوع سرویس دهی از جمله توقف در تمام ایستگاه ها را ارئه می­دهد. این نوع ساختار مسیر گزینه های بیشتری برای مسافران فراهم می­ کند، ولی همین امر می ­تواند سبب گیج شدن مسافران در ایستگاه شود.
با وجود اهمیت انواع مختلف این ساختار های مختلف و تاثیرهای آن بر پارامترهای مختلف سامانه اتوبوس های تندرو مثل زمان انتظار، زمان سفر، قابلیت اطمینان، ظرفیت کل سیستم و غیره در مقالات محدودی به آن اشاره شده و مدل های کمی مثل مدل ارائه شده در منبع شماره ۲۲ قابلیت تحلیل شبکه های شامل انواع ساختار های مسیرهای سامانه اتوبوس های تندرو می­باشند. در اکثر مطالعات اثرات اجرای سیستم های مختلف مثل سیستم اولویت دهی در تقاطع ها یا مدل های مختلف زمان بندی بر سامانه هایی که شامل ساختار تک مسیره بوده مد نظر قرار گرفته و ساختار های دیگر الارقم اهمیتشان مورد توجه قرار نگرفته اند.