د) میزان آمادگی دولت مبدأ، وبسته به شرایط، دولت در معرض خطر برای پرداخت هزینه های پیش گیری؛

و) صرفه اقتصادی فعالیت نسبت به هزینه های پیش گیری و امکان انجام فعالیت در مکان دیگر یا با ابزار دیگر یا جایگزین نمودن آن با یک فعالیت جایگزین؛
ه) استاندارد های پیش گیری ای که دولت در معرض خطر بر فعالیت های مشابه یا قابل قیاس اعمال نموده و استانداردهایی که در رویه قابل قیاس منطقه ای یا بین المللی اعمال می گردد.
ماده ۱۱. رویه های قابل اجرا در صورت عدم اخطار

1. 1. در صورتیکه یک دولت دلایل منطقی دارد که باور کند فعالیتی که در دولت مبدأ در حال طراحی یا اجرا است ممکن است خطری برای ایجاد آسیب فرامرزی قابل توجه به آن را در پی داشته باشد، می تواند از دولت مبدأ بخواهد شرط ماده ۸ را به اجرا گزارد. این درخواست با شرح مستندی از دلایل همراه خواهد بود.

1. 1. در صورتیکه دولت مبدأ خود را متعهد به ارائه اخطار طبق ماده ۸ نمی داند، باید در زمانی معقول، با ارائه شرحی مستند از دلایل خود، دولت درخواست دهنده را از این امر مطلع سازد. اگر این امر دولت درخواست دهنده را راضی نکرد، به درخواست این دولت، هر دو دولت بلافاصله به روش مشروح در ماده ۹ وارد مشورت خواهند شد.

1. 1. در جریان مشورت ها، دولت مبدأ، در صورت درخواست دولت دیگر، برنامه ریزی لازم را جهت انجام اقدامات مناسب و عملی برای کاهش خطر، و بسته به شرایط، به تعلیق درآوردن فعالیت مورد بحث برای مدت زمانی معقول صورت خواهد داد.

ماده ۱۲. تبادل اطلاعات
زمانیکه فعالیت در جریان است، دولت های درگیر تمام اطلاعات لازم را در مورد فعالیت در رابطه با پیش گیری از آسیب فرامرزی قابل توجه یا در هر حادثه ای کاهش خطر ناشی از آن در زمان مناسب در اختیار هم قرار خواهند داد. چنین تبادل اطلاعاتی تا زمانی که دولت های درگیر مناسب تشخیص دهند، حتی پس از پایان یافتن فعالیت ادامه می یابد.
ماده ۱۳. اطلاع رسانی به عموم
دولت های درگیر، به هر وسیله ممکن، عموم مردمی را که احتمال می رود با فعالیتی تحت شمول مواد حاضر مورد آسیب واقع شوند، با اطلاعاتی در خصوص آن فعالیت، خطر موجود و آسیب احتمالی آگاه ساخته و در خصوص نظرات آنان اطمینان یابند.
ماده ۱۴. اسرار صنعتی و امنیت ملی
دولت ها می توانند از ارائه داده ها و اطلاعاتی که برای امنیت ملی دولت مبدأ یا جهت حفاظت از اسرار صنعت حیاتی بوده و یا به مالکیت معنوی مربوط می شوند، خودداری نمایند، اما دولت مبدأ باید در ارائه حداکثر اطلاعات تحت اوضاع و احوال با حسن نیت به همکاری بپردازد.
ماده ۱۵. عدم تبعیض
در صورت عدم وجود توافق بین دولت های درگیر برای حفاظت از منافع اشخاص حقیقی یا حقوقی که ممکن است در نتیجه فعالیتی تحت شمول مواد حاضر، در معرض خطر آسیب فرامرزی قابل توجه قرار گرفته و یا در معرض چنین خطری واقع باشند، بر اساس نظام حقوقی خود، یک دولت در اعطای دسترسی به رویه های قضایی و مانند آن برای برخورداری از حمایت یا سایر اقدامات جبرانی به افراد، از نظر ملیت یا محل اقامت یا محل وقوع آسیب احتمالی هیچ تبعیضی اعمال نخواهد نمود.
ماده ۱۶. آمادگی برای مواقع اضطراری
دولت مبدأ برنامه های خاصی را برای پاسخگویی به موارد اضطراری، بسته به شرایط، با همکاری دولت در معرض خطر و سازمان های بین المللی ذیصلاح ترتیب خواهد داد.
ماده ۱۷. اخطار در خصوص یک وضعیت اضطراری
دولت مبدأ، بدون تأخیر و با سریع ترین وسیله در اختیار خود، دولت در معرض خطر را از یک وضعیت اضطراری حاصل از فعالیتی تحت شمول مواد حاضر آگاه ساخته و تمامی اطلاعات مرتبط و موجود را در اختیار آن قرار خواهد داد.
ماده ۱۸. ارتباط با سایر قواعد حقوق بین الملل
مواد حاضر هیچ تأثیری بر تعهد دولت ها تحت معاهدات مربوطه یا قواعد حقوق بین الملل عرفی ندارد.
ماده ۱۹. حل و فصل اختلافات

1. 1. هر اختلافی ناظر بر تفسیر یا اعمال مواد حاضر فوراً با راه کار های صلح آمیز حل اختلاف که از طریق توافق دوجانبه طرفین انتخاب می شود، حل و فصل می گردد. این راهکارها عبارتند از مذاکره، میانجیگری، سازش، داوری یا حل و فصل قضایی.

1. 1. در صورت عدم توافق بر سر راهکار صلح آمیز حل و فصل اختلاف در طول شش ماه، طرفین اختلاف، با درخواست هر یک از آنان، به ایجاد یک کمیسیون حقیقت یاب بی طرف روی خواهند آورد.

1. 1. این کمیسیون حقیقت یاب از یک عضو انتخابی توسط هر یک از طرفین اختلاف و عضو دیگری که تابعیتی غیر از این دو دولت را داشته و ریاست این کمیسیون را بر عهده خواهد داشت، تشکیل می یابد.

1. 1. در صورتیکه بیش از یک دولت در یک طرف اختلاف وجود داشته و آن دولت ها نتوانند بر سر تعیین عضو مشترکی برای کمیسیون به توافق برسند و هر یک از آنان یک عضو معرفی نمایند، طرف دیگر نیز این حق را دارد که به همان تعداد برای کمیسیون عضو برگزیند.

1. 1. در صورتیکه اعضای منتخب طرفین اختلاف پس از گذشت سه ماه از درخواست ایجاد کمیسیون نتوانند بر سر ریاست کمیسیون به توافق برسند، هر یک از طرفین اختلاف می تواند از دبیرکل سازمان ملل بخواهد رئیسی انتخاب نماید که تابعیت هیچ یک از طرفین اختلاف را نداشته باشد. اگر پس از گذشت سه ماه از درخواست اولیه طبق ماده ۲، یکی از طرفین نتواند عضوی انتخاب نماید، هر یک از طرفین دیگر اختلاف می تواند از دبیرکل سازمان ملل بخواهد فردی را که تابعیت هیچ کدام از طرف های اختلاف را ندارد، برگزیند. فردی که به این طریق منصوب شود، یک کمیسیون تک عضوی را تشکیل خواهد داد.

این کمیسیون گزارش خود را با اکثریّت آراء به تصویب خواهد رساند، مگر آنکه یک کمیسیون تک عضوی باشد، و آن گزارش را که در بردارنده یافته ها و توصیه های ای است که طرفین اختلاف با حسن نیت آن ها را لحاظ خواهند کرد، به آنان ارائه خواهد داد.
طرح ۲۰۰۶:
تعیین زیان در مواقع بروز آسیب فرامرزی ناشی از فعالیت های خطرناک^[۴۹۵]
مقدمه
مجمع عمومی،
با تأیید دوباره اصول ۱۳ و ۱۶ اعلامیه محیط زیست و توسعه ریو،
با یادآوری مواد پیش نویس پیش گیری از آسیب فرامرزی ناشی از فعالیت های خطرناک،
با آگاهی از اینکه حوادثی که دربرگیرنده فعالیت های خطرناک می باشند، حتی با وجود رعایت تعهدات مربوط به پیش گیری از آسیب فرامرزی ناشی از فعالیت های خطرناک توسط دولت مربوطه ممکن است به وقوع بپیوندد،
با ذکر این نکته که در نتیجه چنین حوادثی دولت های دیگر و/ یا اتباع آنان ممکن است در معرض آسیب و خسارت جدی قرار گیرند،
با تأکید بر اینکه اقدامات مناسب و مؤثری باید صورت گیرد تا این افراد حقیقی و حقوقی، شامل دولت ها، که در نتیجه چنین حوادثی متحمل آسیب و خسارت شده اند بتوانند به جبران خسارت فوری و کافی دست یابند،
با ابراز نگرانی از اینکه اقدامات فوری و مؤثربعدی می بایست با هدف کاهش آسیب و خسارت ناشی از چنین حوادثی انجام گیرد،
با ذکر این نکته که دولت ها برای نقض تعهدات خود در زمینه پیش گیری طبق حقوق بین الملل مسئول می باشند،
با یادآوری اهمیت موافقتنامه های بین المللی موجود که انواع خاصی از فعالیت های خطرناک را پوشش داده و نیز با تأکید بر اهمیت انعقاد موافقت نامه هایی از این دست،
با میل به کمک به توسعه حقوق بین الملل در این زمینه،
اصل ۱
شمول اعمال
اصول پیش نویس حاضر به خسارت فرامرزی ناشی از فعالیت های خطرناکی که در حقوق بین الملل منع نشده اند اعمال می گردد.
اصل ۲
کاربرد اصطلاحات
برای اهداف اصول پیش نویس حاضر:
الف) منظور از «خسارت»، خسارت قابل توجه به افراد، اموال یا محیط زیست است؛ و موارد زیر را در بر می گیرد:

1. 1. از دست دادن جان یا آسیب فردی؛

1. 1. زوال، یا خسارت به، مال، شامل مالی که بخشی از میراث فرهنگی را تشکیل می دهد؛

1. 1. زوال، یا خسارت در نتیجه آسیب به محیط زیست؛

1. هزینه های اقدامات معقول انجام شده برای بازسازی اموال، یا محیط زیست، شامل منابع طبیعی؛