• بهبود روش های ساخت و ساز صنعتی که باعث کاهش هدر رفت مصالح می شود(مفیدی، ۱۳۸۲).

 

۲-۲-۴-۵-پایداری زیست محیطی- اکولوژیکی و شاخص­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­های آن

 

پایداری اکولوژیکی به معنای حفظ و ارتقای کیفیت اکولوژی منظر، وارد بحث توسعه پایدار گردیده است. در این میان نقش کریدورها، فضاهای سبز و باز، چه به صورت پیوسته و چه جدا از هم نقش کلیدی و مهمی را در اکوسیستم شهری ایفا می کنند(مثنوی، ۱۳۸۳).

با توجه به آن که فضای که شهر در درون آن شکل می­­­­­­­­­­­­­­­­­­­گیرد و سپس رشد می­­­­کند، همواره روابط اکولوژیک حاکم است، هر نوع تغییر در یکی از اجزای جاندار یا بی جان سیستم اکولوژیک تغییراتی در کل اکوسیستم به وجود می­آورد. به عبارت دیگر جامعه شهری یک توده، منافع رقابت آمیز و متضاد است و برخورد گسسته با این منافع فقط به بی نظمی و هرج و مرج می انجامد. این بدان معنا است که شهرها منبع اصلی فعالیت اجتماعات انسانی اند. در این فضاها، تعارض میان انسان و طبیعت به حد اعلای خود می رسد. در این میان اهداف شهرسازی می بایست ایجاد رابطه ای خوب و پایدار میان افراد جامعه با محیط زیست طبیعی و مصنوع آن ها باشد(بهرام سلطانی، ۱۳۸۴).

در حال حاضر حداقل در بین برخی از برنامه ریزان شهری این اعتقاد به وجود آمده است که توجه به دیدگاه­­­­­­­­های حفاظت محیط زیست در ضمن مطالعات، برنامه­­­­­­­­­­­­­­ریزی و طراحی می تواند در افزایش کیفیت محصول برنامه مؤثر افتد. در این مفهوم اکولوژی شهری نیز نیازمند تعمق بیشتری است زیرا در تلقی دانش محیط زیست از مفهوم اکولوژی شهری و تلقی برخی دیگر از زمینه های علمی از این مفهوم تفاوت های بارزی مشاهده می شود و بدیهی است که وجود این تفاوت ها به ویژه زمانی که اکولوژی شهری به عنوان یکی از سرفصل­های مطالعات شهری در آید می ­تواند جریان مطالعات را به مسیرهای کاملاً متفاوت بکشاند(بهرام سلطانی، ۱۳۷۰).محیط زیست در مفهوم هر آن چه فرایند زیستن را احاطه کرده و با آن در کنش متقابل قرار دارد، معمولاً به سه بخش بسیار وابسته به هم یعنی محیط طبیعی، محیط اجتماعی و محیط انسان ساخت تقسیم می­­­­­­­­­­­­­شود. محیط انسان ساخت یا مصنوع، یعنی همان روستاها و شهرهای ما به انضمام تمامی زیرساخت­های فیزیکی است که به منظور سامان بخشیدن به حیات بیولوژیک، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در این محیط­ها سازماندهی شده­­­­­­­­­­­­­­­اند. ازسوی دیگر ساخت فیزیکی محیط­­­­­­­­­­­های شهری تبلور عینی شیوه تفکر انسان و در نهایت جوامعی است که به وجود آورنده شهرها هستند. بر این مبنا قبل از هر چیز شناخت وضعیت هنجار اکوسیستم بستر شهر حائز اهمیت است. منظور از وضعیت هنجار، شرایط اکولوژیکی بستر طبیعی شهر پیش از احداث شهر است. این امر در مورد شهرهای جدید بسیار ساده است و با طی مراحل زیر امکان­ پذیر می شود:

شناخت اکولوژیک بستر طبیعی شهر (وضعیت هنجار)؛
پیش بینی تأثیرات اکولوژیک ناشی از احداث شهر با بهره گرفتن از یکی از روش­های ارزیابی زیست محیطی که قادر به پیش بینی این آثار باشد؛
کوشش در جهت مهار و کاهش تأثیرات ناخواسته؛
همچنین برای مطالعه و ساخت اکولوژیک محیط­های شهری، باید تمامی رئوسی که در مطالعات اکولوژیک مورد بحث قرار می گیرند، مطرح شوند. با این تفاوت که در محیط شهری، تمام این عوامل به شدت تحت تأثیر ساخت کالبدی و زندگی اجتماعی در شهرها قرار می گیرند(مانند اقلیم، هیدرولوژی، خاک و غیره) و یا اصولاً محصول برنامه­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ریزی و طراحی شهری اند(مانند فضای سبز شهری) با این وصف، از آنجا که قرار است وضعیت بهنجار ساخت اکولوژیک بستر طبیعی شهر با وضع موجود شرایط اکولوژیک محیط شهری مقایسه شود، موضوع شناخت کل محیط اهمیت می یابد. در این صورت، دو مقوله شناخت ساخت اکولوژیک بستر طبیعی محیط شهری و شناخت کیفیت محیط شهری ضروری است(بهرام سلطانی، ۱۳۷۰).