-
-
- – ماده ی یک اصلاحی قانون مدنی، مصوب ۱۴/۸/۱۳۷۰ مقرر میدارد: «مصوبات مجلس شورای اسلامی و نتیجه همه پرسی پس از طی مراحل قانونی به رئیس جمهور ابلاغ می شود. رئیس جمهور باید ظرف مدت ۵ روز آن را امضا و به مجریان ابلاغ نماید و دستور انتشار آن را صادر کند و روزنامه ی، رسمی موظف است آن را ظرف مدت ۷۲ ساعت پس از ابلاغ منتشر نماید». شایان ذکر است که به موجب ماده ۲ همین قانون: «قوانین ۱۵ روز پس از انتشار، در سراسر کشور لازم الاجراست، مگر آن که در خود قانون، ترتیب خاصی برای اجرا مقرر شده باشد». ↑
-
-
- – custom ↑
-
- – کاتوزیان، پیشین، ص ۱۰۹ . ↑
-
- – usage – habit ↑
-
- – common law ↑
-
- – تبصره ماده ۳، قانون مطبوعات ↑
-
- اصل ۱۶۷ ق. ۱٫ ↑
-
- – چیزی که در زبان حقوق دانان، نسبیت اعتبار قضیه محکوم بها گفته می شود. ↑
-
- – روزنامه رسمی، شماره ۱۳۱۱، سال ۱۳۲۸٫ ↑
-
- – روزنامه رسمی، شماره ۷۹۰ – ۱، مورخ ۱۸/۱۲/۱۳۶۰٫ ↑
-
- – doctorine ↑
-
- – داوید، پیشین، ص ۱۳۸٫ ↑
-
- – جعفری لنگرودی، مقدمه عمومی علم حقوق،گنج دانش ،تهران،۱۳۸۷، ص ۲۰٫ ↑
-
- – رعایت مستحبات یا مکروهات، افزون بر پاداش اخروی، آثار این دنیایی نیز دارند که اتفاقاً در بسیاری از موارد مربوط به مال و اقتصاد است. ↑
-
- – العاملی، وسایل الشیعه، مکتبه الاسلامیه، تهران، ، ۱۴۰۳ ق، ج ۱۲، ص ۱۱٫ ↑
-
- – همان، ح ۴: «من طلب هذا الرزق من حله لیعود به علی نفسه و عیاله کان کالمجاهد فی سبیل اللّه ↑
-
- – همان، ص ۳۲: «باب استجبا الدعاء فی طلب الرزق …» ↑
-
- – همان، ص ۵۱٫ ↑
-
- – بهروم، مهد علی، سوء عرضه در حقوق انگلیس و تدلیس در حقوق اسلام، ترجمه جلیل قنواتی و ابراهیم عبدی پور ، بوستان کتاب،، قم ، ۱۳۸۰، ص ۳۱٫ ↑
-
- – العاملی،پیشی۰،ص ۳۱٫ ↑
-
- – قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ۱، دارالکتب الاسلامیه، تهران، بی تا، ص ۱۸۹٫ ↑
-
- – سوره اعراف، آیه ۹۶: «و لو اهل اقری آمنوا و اتقوا الفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض». ↑
-
- – نجفی، شیخمحمدحسن،جواهرالکلامفیشرحشرایعالاسلام،بیروت،داراحیاءالتراثالعربی،بیتا (۴۳ جلد).، ص ۴۵۳٫ ↑
-
- – سوره اسراء، آیه ۳۵٫ ↑
-
- – الحسینی العاملی، سید محمد جواد، مفتاح الکرامه …، ج ۴، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی تا، ص ۱۳۵٫ ↑
-
- – طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروه الوثقی، مسئله اول چاپ بیروت، بی تا، امام خمینی، تحریر الوسیله، ج ۱، ، دفتر انتشارات اسلامی، حوزه علمیه قم ۱۳۶۳، ص ۳٫ ↑
-
- – محقق حلی، شرایع الاسلام … ج ۲، ، دارالضواء، چاپ دوم، بیروت، ۱۴۰۳ ق، ص ۲۰٫ ↑
-
- – العاملی، پیشین، ص ۱۳۲ به نقل از علامه حلی، شیخ مفید، شیخ طوسی، و اکثر فقهای متأخر. ↑
-
- – العاملی، پیشین، و نیز امام خمینی، پیشین، ص ۴۶۰٫ ↑
-
- – العاملی،پیشین ، ج ۱۲، ص ۲۸۲٫ ↑
-
- – امام صادق(ع): مَن اَرادَ التجاره فلیتقفه فی دینه لیعلّم بذلک ما یِحّل له ممّا یحرم علیه، و مَن لم ینفقه فی دینه ثم التجر تورط الشبهات (همان، حدیث ۴). ↑
-
- – نجفی، پیشین، ج ۲۲، ص ۴۵۱٫ ↑
-
- – العاملی، پیشین ،ج ۱۲، ص ۳۶٫ ↑
-
- – همان، ص ۶، ح ۳٫ ↑
-
- – مرحوم خویی آن را فی نفسه مستحب مؤکد دانسته اند (منهاج الصالحین، ، ج ۲، چاپ دومدارالزهراء ،بیروت ، ۱۴۰۳ ق، ص ۵). ↑
-
- – العاملی ، همان، ص ۳٫ ↑
-
- – همان. ↑
-
- – همان، ص ۴٫ ↑
-
- – همان، صص ۳ و ۴و ۵٫ ↑
-
- – همان، ص ۸، ح ۱۲: «التجاره تزید فی العقل». ↑
-
- – همان، ص ۸، ح ۱۳: «ترک التجاره مذهبه للعقل». ↑
-
- – همان، ص ۲: «باب استحبابها و اختیار ها علی اسباب الرزق». ↑
-
- – همان، ص ۵: «باب کراهه ترک التجاره». ↑
-
- – همان، ص ۷ ح ۸٫ ↑
-
- – مبانی اقتصاد اسلامی، دفتر همکاری حوزه و دانشگاه،چاپ دوم، انتشارات سمت ، ۱۳۷۴، صص ۱۴۷ و ۱۴۸٫ ↑
-
- – عمل یا اعمالی است که شخص از قبیل کاسب یا تاجر یا طبیب یا صنعتگر یا هنرمند و مانند آن ها برای پراکنده کردن ارباب رجوع و مشتریان کسی که با او همکار است، از طریق روش های غیر شرافتمندانه و غیر عقلانی مرتکب شود. این کار موجب محکومیت به جبران خسارت است و در پاره ای از موارد هم جرم محسوب است (جعفری لنگرودی، ترمینولوژی حقوق، کتابخانه گنج دانش، چاپ ششم، ۱۳۷۲تهران، ص ۳۳۸). ↑
-
- – اشاره به توصیه هایی مانند «فَلا تَنافَسوا فی عزالدنیا و فخر ها …»، نهج البلاغه، خطبه ۹۹ و نیز حکمت ۱۵۰٫ ↑
-
- ۳- اشاره به توصیه هایی مانند «فَاستبِقوا الخیرات، سوره بقره، آیه ۱۴۸ و نیز سوره مائده، آیه ۴۸٫ ↑
-
- – شیخ انصاری،مکاسب ج ۴، دارالکتاب، قم،۱۳۴۹ق،ص ۱۶۰(ایشان ادعای ضرورت حرمت کذب در همه ادیان را کردهاند؛ امام خمینی، المکاسب المحرمه، ج ۲،مؤسسه نشر آثار امام خمینی (ره) ۱۳۷۳،ص ۴۸؛ مکارم شیرازی،ناصر،القواعدالفقهیه،قم،مدرسه الامام امیرالمؤمنین (ع)،چاپسوم، ۱۴۱۱ ق (۲ جلد).، ص ۳۹۲٫ ↑
-
- – امام خمینی، همان، ص ۶۰٫ ↑
-
- – مکارم شیرازی، پیشین، ص ۳۹۳٫ ↑
-
- – العاملی، جلد ۸، ابواب ۱۳۸ و ۱۳۹ و ۱۴۰ و ۱۴۱ من ابواب احکام العشره. ↑
-
- – – النوریالطبسی،میرزاحسین،مستدرک الوسائل،مؤسسه آل البیتلاحیاءالتراث، بیروت،، ۱۴۰۸ ق.، ج ۹، ابواب ۱۲۰ و ۱۲۱ و ۱۲۲ من ابواب احکام العشره. ↑
-
- – بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۲۳۲، باب ۱۱۴٫ ↑
-
- – عن ابی جعفر (ع): إنَّ اللّهُ جعلَ لِلشَّرِ قفالاً و جعلَ مفاتیح تِلک آأقفالِ الشّراب و الکِذبُ شر مِن الشّرابِ (العاملی، ج ۸، ص ۵۷۲). ↑
-
- – عن ابی جعفر (ع): أن الکِذب هو خراب الایمان. (همان) ↑
-
- – امام خمینی،پیشین، ج ۲، ص ۵۳٫ ↑
-
- – عن ابی جعفر علیه السلام قال: کانَ علیُ بن الحسین علیه السلام یقول لولده: إتَّقوا الکِذب الصغیر منه و الکبیر، فی کلِّ جِد و هزل …» (وسایل، ج ۸، ص ۵۷۶). ↑
-
- – قال علی (ع): لا یجِد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزلَهُ و جِده (همان، ص ۵۷۷). ↑
-
- – شیخ انصاری، پیشین، ص ۱۷۲٫ ↑
-
- – امام خمینی، پیشین، ص ۷۶٫ ↑
-
- – همان، ص ۷۶٫ ↑
-
- – خویی، پیشین، ص ۱۰۱: ایشان معتقدند اصولاً مبالغه خروج موضوعی از کذب دارد. ↑
[دوشنبه 1401-09-28] [ 06:04:00 ب.ظ ]
|