۲-۳-۱- تحقیقات داخلی

طبرسا و همکاران (۱۳۹۱) در تحقیق خود تحت عنوان “طراحی و تبیین مدل مزیت رقابتی مبتنی بر هوشمندی سازمانی در سازمان های دانش بنیان” به بررسی عوامل موثر بر مزیت رقابتی مبتنی بر هوشمندی سازمانی بر اساس مولفه های سازمان های دانش بنیان پرداختند. نتایج تحقیق آنها نشان داد که ۶۶ درصد از مزیت رقابتی در سازمان های دانش بنیان از طریق سازه هوشمندی انسانی و ۶۱ درصد آن از طریق هوشمندی ساختاری تبیین می شود. همچنین استراتژی های دانش با ضریب تشخیص ۴۰ درصدی و ۴۸ درصدی مهم ترین شاخص اثرگذار بر هوشمندی ساختاری و هوشمندی انسانی محسوب می شود.
رضایی دولت آبادی و همکاران (۱۳۹۰) در تحقیق خود تحت عنوان “بررسی میزان تأثیر هوشمندی رقابتی در ایجاد مزیت رقابتی” به بررسی میزان تاثیر هوشمندی رقابتی و اجزای آن بر مزیت رقابتی در شرکت های شهرک علمی تحقیقاتی شهر اصفهان پرداختند. نتیجه تحقیق آنها نشان داد که استفاده از یک برنامه هوشمندی رقابتی سبب دستیابی به مزیت رقابتی نسبت به رقبا می شود و تضمین کننده بقای سازمان است. به عبارت دیگر برنامه ریزی و تمرکز، جمع آوری، تجزیه و تحلیل و انتشار و ارزیابی اطلاعات سبب تقویت قدرت رقابتی شرکت به منظور کسب موقعیت برتر در بازار می شود.
رضائیان و بلوکی(۱۳۸۹) در تحقیق خود تحت عنوان “هوشمندی رقابتی و تصمیم گیری استراتژیک” به بررسی هوشمندی رقابتی بر تصمیم گیری استراتژیک پرداخت. نتیجه تحقیق آنها نشان داد که هوشمندی رقابتی و ویژگی های آن شامل(پویش و جستجوی دقیق در منابع اطلاعاتی مختلف و داده کاوی؛ تشخیص زودهنگام خطرات و فرصت ها؛ ارایۀ مؤثر به هنگام و چند رسانه ای اطلاعات؛ فشرده سازی داده ها و اطلاعات؛ تسهیم دانش و اطلاعات ، توانایی ایجاد گزارش ها در برابر پرس و جوها در لحظه و ذخیره سازی اطلاعات و محافظت از آنها) بر فرایند تصمیم گیری استراتژیک مؤثرند، اما هوشمندی رقابتی بیشترین تأثیر را بر مراحل اولیه فرایند تصمیم گیری استراتژیک دارد و کمترین تأثیر را بر توسعه گزینه های استراتژیک و انتخاب وارزیابی گزینه ها (مراحل انتهایی تصمیم گیری استراتژیک) دارد.

۲-۳-۲) تحقیقات خارجی

آدیدام و همکاران ^[۷۳](۲۰۱۲) در تحقیق خود تحت عنوان “هوش رقابتی و عملکرد شرکت در بازارهای در حال ظهور: مطالعه اکتشافی در کشور هند” به بررسی تاثیر هوش رقابتی بر عملکرد شرکت ها در کشور هند پرداختند. نتایج این تحقیق نشان داد شرکت هایی که سطوح بالاتری از فعالیت های هوشمندی رقابتی از خود نشان می دهند به عملکرد مالی بهتری نیز دست پیدا می کنند. همچنین سطح فعالیت های هوشمندی رقابتی در بین شرکت های کشور هند در سطح متوسط می باشد و بنابراین فرصت های خوبی برای استفاده و اجرای تکنیک های پیشرفته تری از هوشمندی رقابتی وجود دارد.
صفرنیا و همکاران ^[۷۴](۲۰۱۱) در تحقیق خود تحت عنوان “مروری بر هوش رقابتی و مزیت رقابتی در شرکت های صنعتی در شهر کرمان” به بررسی تاثیر هوش رقابتی بر مزیت رقابتی در شرکت های صنعتی در شهر کرمان پرداختند. نتایج تحقیق آنها نشان داد که رابطه قوی بین هوش رقابتی و مزیت رقابتی شرکت ها در کشور ایران وجود دارد. همچنین کلیه ابعاد هوش رقابتی(فرصت های بازار، تهدیدهای رقیب، ریسک های رقیب، مخاطرات کلیدی، مفروضات اصلی) نیز با مزیت رقابتی شرکت ها رابطه دارند.

کریم^[۷۵](۲۰۱۱) در تحقیق خود تحت عنوان “ارزش سیستم هوش رقابتی کسب و کار برای ایجاد رقابت پذیری در بازار جهانی” به بررسی تاثیر سیستم هوشمندی رقابتی کسب و کار بر مزیت رقابتی شرکت ها پرداخت. نتایج تحقیق وی نشان داد که سیستم هوش رقابتی کسب و کار و کلیه اجزای آن(برنامه هوش رقابتی، همکاری میان واحدها، تخصص، استفاده از اطلاعات و تجزیه و تحلیل اطلاعات، فرایند تصمیم گیری موثر، و آمادگی فنی برای هوشمندی رقابتی) بر مزیت رقابتی شرکت ها تاثیر می گذارد.
سایمن و همکاران ^[۷۶](۲۰۰۸) در تحقیق خود تحت عنوان “هوش رقابتی: استخراج سازه، روایی و ارزیابی” به بررسی مراحل هوش رقابتی و عوامل موثر بر آن پرداختند. نتیجه تحقیق آنها نشان داد که فراین هوش رقابتی شامل مراحل زیر می باشد: ارتباطات و تجزیه و تحلیل، جمع آوری اطلاعات، و برنامه ریزی و تمرکز. همچنین عوامل موثر بر هوشمندی رقابتی عبارتند از: آگاهی، اطلاعات داخلی ، زیرساختار رسمی ، و مشارکت کارکنان.
گویماریز^[۷۷](۲۰۰۰) در تحقیق خود تحت عنوان “تاثیر هوشمندی رقابتی و حمایت سیستم اطلاعات در تغییر سازمان های تجاری کوچک” به بررسی تاثیر هوشمندی رقابتی و حمایت سیستم اطلاعات در تغییر سازمان های تجاری کوچک پرداخت. نتایج تحقیق وی نشان داد که اثربخشی هوش رقابتی شرکت به طور مستقیم با اثربخشی اجرای مدیریت تغییر شرکت در ارتباط است. اثربخشی سیستم های اطلاعاتی شرکت نیز به طور مستقیم با اثربخشی اجرای مدیریت تغییر شرکت در ارتباط است. همچنین اثربخشی حمایت بخش سیستم های اطلاعاتی، رابطه مستقیم بین اثربخشی هوش رقابتی شرکت و اثربخشی اجرای تغییر شرکت را تعدیل می کند.